Het was in 1978 of 1979, dat ik in het restaurant Ka Heng aan de Weteringschans in Amsterdam heerlijk zat te eten, toen de deur open ging en jij , Ramses, stomdronken naar binnen viel,
gevolgd door je manager.
Je moest nog optreden over een paar uur dus werd er koffie voor je besteld.
Welnu, ik kende die koffie daar, daar werd ik niet vrolijk van, zo sterk.
Maar jij hebt die avond meerdere bakken daarvan naar binnengewerkt.
Toen je weer weg ging, stond je in ieder geval wat steviger op je benen.
gevolgd door je manager.
Je moest nog optreden over een paar uur dus werd er koffie voor je besteld.
Welnu, ik kende die koffie daar, daar werd ik niet vrolijk van, zo sterk.
Maar jij hebt die avond meerdere bakken daarvan naar binnengewerkt.
Toen je weer weg ging, stond je in ieder geval wat steviger op je benen.
Ik ben misschien te laat geboren,
of in een land met ander licht.
Ik voel me altijd wat verloren,
al toont de spiegel mijn gezicht.
Ik ken de kroegen, kathedralen,
van Amsterdam tot aan Maastricht.
Toch zal ik elke dag verdwalen,
dat houd de zaak in evenwicht.
Laat me, laat me
Laat me m'n eigen gang maar gaan.
Laat me, laat me,
Ik heb het altijd zo gedaan.
Ik zal m'n vrienden niet vergeten,
want wie me lief is blijft me lief.
En waar ze woonde moest ik weten,
maar ik verloor hun laatste brief.
Ik zal ze heus nog wel ontmoeten,
misschien vandaag misschien over een jaar.
Ik zal ze kussen en begroeten,
komt vanzelf weer voor elkaar.
Laat me, laat me
Laat me m'n eigen gang maar gaan.
Laat me, laat me,
Ik heb het altijd zo gedaan.
Ik ben gelukkig niet verankerd,
soms woon ik hier, soms leef ik daar.
Ik heb m'n leven niet verkankerd,
Ik heb geen bezit en geen bezwaar.
Ik hou van water en van adem,
ik hou van schamel en van duur.
Er is geen stuiver die ik spaarde,
ik leef gewoon van uur tot uur.
Laat me, laat me
Laat me m'n eigen gang maar gaan.
Laat me, laat me,
Ik heb het altijd zo gedaan.
Ik zal ook wel eens een keertje sterven,
daar kom ik echt niet onderuit.
Ik laat m'n liedjes nou maar zwerven,
en verder zoek je het maar uit.
Voorlopig blijf ik nog jou zanger,
jou zwarte schaap jou trouwe fan.
Ik blijf nog lang en liefst nog langer,
laat me blijven wie ik ben.
Laat me, laat me
Laat me m'n eigen gang maar gaan.
Laat me, laat me,
Ik heb het altijd zo gedaan.
Laat me, laat me
Laat me m'n eigen gang maar gaan.
Laat me, laat me,
Ik heb het altijd zo gedaan.
Ik drink
Doe het licht alvast maar uit
Ga naar boven toe en sluit
Je ogen toe en slaap
Ik blijf beneden en verzink
In mijn verleden en ik drink
Op wat ooit was... Ja, ik beloof je niet te veel
Ik hou van je en slaap nu maar
Ik drink op elke vrouw die mij niet mag
Op ieder kind dat ik niet had
En jij die mij zo lang bezat
Ik drink op ieder huis dat ik verliet
Op elke vriend die mij verried
En jij die mij toch binnenliet
Toen die nacht
Vlak voor de bioscoop
Het regende en goot
Langs de stille gracht
Ik voer daar in mijn boot
En toen heel onverwacht
Stond jij daar stil en lachte
En ik zie nog je mond
Je lippen waren rond
Je rode lippen rond
Ik drink
Gelukkig word ik niet gauw dronken
Slaap... ik zie de jaren lonken
Vannacht schrijf ik een boek
Ik zie de beelden die ik zoek
Je krijgt pas laat een overwicht
Pas tegen 't vallen van de nacht
Het einde van het licht
Slaap maar, wees alleen
Slaap maar door mijn leven heen
Ik drink op elke ongeschreven brief
Op elke schoft, elk negatief
Op elk vergeefs 'ik heb je lief'
Ik drink op de gedachte die ik had
Op de gevolgen die 'k vergat
En jij die mij verdedigd had
Toen die dag
Waarop jij zacht in dat café
Vroeg: Mag ik met je mee
En ik die niets verstond
Ik was wat in de war
Mijn ogen stonden star
Maar jij keek daar doorheen
En jij begreep meteen
Daar zit iemand alleen
Ik drink op het gevecht van jou en mij
Op het gevloek en het gevrij
En op het keren van het tij
Ik drink op elke dag die is geweest
Op elke lach op ieder feest
En jij die toevallig leest
Ik drink op elke vrouw die mij niet zag
Op ieder kind dat ik niet had
En jij die mij toch wel bezat
En jij die mij maar niet vergat
