Ja, daar kom je die tegen. Maar mijn moeder heeft ook leren schrijven met dubbele klinkers, en ze heeft maar kort onderwijs gehad, daarna gloorde het dienstmeisje zijn! En dan leer je geen nieuwe spelling meer, je bent blij dat je kunt schrijven.
Ze zou nu 113 geweest zijn en schreef vroeger veel brieven aan me, maar ik corrigeerde haar spelling niet, want de strekking van de brief was me duidelijk. Als ze nog zou leven, schreef ze vast en zeker net als toen! Ja, als ze nu nog geschreven zou hebben in een krant of tijdschrift, dan was het anders geweest: iedereen leest het en zou, stilzwijgend of luidkeels, commentaar hebben, daar ben ik van overtuigd! En dat wil je dan niet voor haar.
En om eerlijk te zijn: na de zoveelste spellingverandering door een stokpaardje-berijder, heb ik gedacht: het zal me een complete zorg zijn wat ze bedenken. Ik schrijf zoals ik wil: er zit geen sanctie op, nietwaar? Dus weet ik echt niet wanneer je nu wel of niet een n in een woord moet toevoegen. Ik ben het alleen gaan onthouden in het woord 'pannenkoeken', maar dat is dik eigenbelang. En de rest, daar verdiep ik me niet in, dat is voor diegenen die het interessant vinden.
In de teksten in het forum zie ik heel veel fouten: mij een zorg. Als ik zelf iets schrijf, komt er soms de aanduiding dat het woord anders moet. Als ik het belangrijk genoeg vind, probeer ik een andere samenstelling. Maar de oplossing maakt niet dat ik blijer ben, dus...... Ik vind het veel belangrijker dat de tekst goed overkomt en liefst met een beetje humor, want daar schort het vaak heel erg aan!
